عیسی امینی - وکیل دادگستری
هیات مدیره کانون وکلای دادگستری مرکز به محض آنکه در این دوره آغاز به کار کرد، با دوچالش بزرگ «لایحه جامع وکالت رسمی» و «اعتراض به اعلام نتایج آزمون دومرحله ای کارآموزان وکالت» مواجه شد. استقلال و استحکام کانون به مقصدی تبدیل شد که دو راه برای رسیدن به آن وجود داشت؛ «مسیر غوغاسالاری و انفعال» یا «نقد سازنده و واکنش فعال». کانون وکلا راه دوم را در پیش گرفت و از ظرفیت‌های خود در راستای تعامل و حفظ استقلال خود بهره جست. ولی با وجود این، هنوز کانون در بهره‌مندی از ظرفیت‌های خود به حداکثر توان نرسیده و انسجام آن کمرنگ است؛ اعضای خانواده‌اش همدلی لازم را ندارند؛ همه در تعیین سرنوشت آن دخالت نمی‌کنند و گاه چنددستگی‌ها آزرده خاطرش می‌کند. در بیرون نیز گاه حرف‌های کانون وکلا شنیده نمی‌شود؛ به راستی بر ما چه می‌گذرد؟!بعد از احراز نشدن صلاحیت اینجانب و برخی همکاران گرامی، با همدردی و همراهی بسیاری از دوستان و دلسوزان جامعه -که از اقشار و سنین مختلف بودند- مواجه شدم که رهاورد آن، امکان خدمت بیشتر اینجانب و همکارانم به جامعه وکالت بود. البته امیدوارم دقت و توجه قضات شریف دادگاه انتظامی قضات باز تدبیر كند و دل های منتظر را شاد سازد. به راستی رمز پیشرفت کانون مشارکت و التزام همگانی است.کانون امروز از سویی با جمعیت عظیمی از وکلای جوان و کارآموزان، پیچیدگی دعاوی، مشکل اشتغال وکلا و تحولات پرشتاب اجتماعی و اقتصادی روبه‌رو ست ولی در کالبد و ساختار سنتی خود باقی مانده است و از سوی دیگر با لایحه جامع وکالت رسمی و دغدغه جدی وکلا در فرجام این لایحه مواجه است. جالب آن است اختلافات فرسوده و بی اساس نسل ها و طیف های فکری مختلف نیز بر این چالش ها افزوده است. اما چاره درد این خانواده اصیل و تاثیرگذار چیست؟به نظر می‌رسد کانون قبل از هرچیز به استمرار و تاکید بر صفت زیبنده «روراستی» نیاز دارد؛ روراستی با یکدیگر، با خودمان، با جوانان، با شعارهایمان و حتی با اشخاصی که اسامی شان را در برگه رای می‌نویسیم. گذشته ها تجربه ماست ولی نگاه ما به آینده است. نگاهی که بر اساس تشخیص مشکلات، توانمندی‌ها و مصالح آتی کانون شکل می‌گیرد. برخی از این مشکلات در میدان آرژانتین و کانون وکلا رقم می‌خورد. کانون ناچار است کشتی‌ای بسازد که در این دریای پرتلاطم تحولات اجتماعی و اقتصادی ایران و جهان، سرنشینان خود را به مقصد برساند. برخی دیگر از این مسائل نیز در پاستور و ولیعصر تا میدان بهارستان رقم می خورد. بنابراین باید خود را آماده سازیم، اما نه صرفا برای خطابه و سخنرانی بلکه برای مذاکره، چانه زنی، نقد، رایزنی و دفاع از میراث بزرگ استقلال کانون و وکیل، که ضامن دادرسی منصفانه و موجب اعتلای وجهه داخلی و بین المللی نظام قضایی کشور است.امروز انتخابات کانون وکلای دادگستری دیگر نباید مشق دموکراسی، که اجرای آن باشد. باید به این سو برویم که به جای چهره‌گرایی که در ذات آن فردگرایی نهفته است، به اندیشه‌گرایی روآوریم. امروز برنامه‌ها و اندیشه‌های نو و کارآمد است که «نهاد دفاع» را باقی و مترقی نگه می‌دارد، نه گروه گرایی یا ائتلاف‌ها یا برعکس، نادیده گرفتن گذشته و تخریب اندوخته‌ها. اگر به واقع و از درون به همدلی و وظایف ذاتی کانون بیندیشیم و دغدغه مند باشیم، کانونی خواهیم داشت که هم همکاران ما به آن ببالند و تکیه کنند و هم قضات شریف کشور ما به دیگربال فرشته عدالت بیش از پیش ارج نهند.از این رو، حضور و همراهی ما پشتوانه واقعی نهاد دفاع خواهد بود. آری، کانون وکلای دادگستری مرکز چشم به راه حضور پرشکوه در انتخابات 22 اسفند ماه و همدلی همگان است.
روزنامه قانون 20/12/92