سمانه نیکدل - وکیل دادگستری
پیش از مطالعه تلخی و ادبیات غیر حرفه ای این نگاشته را بر من ببخشایید.روی سخن نگارنده به عنوان کوچک ترین عضو خانواده وکلای دادگستری مرکز ، تنی چند از آقایان هيات مدیره در چند دوره اخیر است. مبادا که چنین فرض شود که غرض از این نوشتار عناد و دشمنی و سرکوب یا تامین منافع شخصی ست، که راقم این سطور نه نامزد هيات مدیره است ، نه کسان و بستگان و وابستگانش در این دایره جایی دارند.اما اکنون دیگر کارد به استخوان رسیده و ما وکلای کوچکتر نمی‌دانیم که اگر بحث لایحه جامع وكالت مطرح نبود، دیگر دوستان ما تحت چه عنوانی مدعی خدمت به جامعه وکلا می‌شدند.به یاد داریم که در انتخابات دوره گذشته کانون مرکز، حرف و حدیث‌های بسیار در خصوص هزینه‌های چند ده میلیونی برخی کاندیداها جهت تبلیغات و طبعاً کسب رای و ورود به هيات مدیره مطرح بود. ما که ندیدیم، اما برای ورود به هيات مدیره کانون که به زعم خودتان چیزی جز دردسر و گرفتاری ندارد ، صد‌ها میلیون هزینه یا شاید هم سرمایه‌گذاری می‌كنيد ،به امید اینکه با ورود به آن اتاق معروف، سرمایه‌گذاری‌های چند میلیونی منجر به برداشت‌های میلیاردی شود؟!، هرچند هميشه شنيده ايم انگیزه ورود به هيات مدیره خدمت و احساس تکلیف است. اما يك سوال؛ آیا نمی‌شد که با این انگیزه قوی خدمت، آن چند صد میلیون را که صرف تبلیغات برای خدمت کردن كردید ، صرف پرداخت با عوض یا بلاعوض به 20 وکیل جوان جهت اجاره دفتری هرچند کوچک و رهایی از آوارگی‌های آزاردهنده آن‌ها می‌كرديد.آیا این خدمت نبود؟ یا شاید خدمت در هيات مدیره به جهت خدمت به قاطبه وکلا ، خدمت‌تر بود؟
البته نبايد فراموش كرد كه هستند در میان شما شرافتمندان بزرگی که همه ما به صحت افعال و اقوال‌شان ایمان داریم و بر پاکی و صدق گفتارشان سوگند می خوریم.
روزنامه قانون 20/12/92