غول ها هم می میرند

: آخرین وداع با گابریل گارسیا مارکز
گابریل گارسیا مارکز را بسیاری از ما، از دانشجویان و نویسندگان و اهل فرهنگ تا خوانندگان عادی و علاقمند به ادبیات، با رمان زیبای «صد سال تنهایی» می شناسند. مارکز  جزو نسلی بود از نویسندگان آمریکای لاتینی که یک به یک از دست می روند و پس از  فوئنتس و پاز و ... امروز باید شاهد نبود او باشیم. هر چند از زمانی که در سال 1999  وی با بیماری سرطان روبرو شد و مرگ خود را حتمی دید،  وداع آخرین خود را با رسانه ها انجام داد و به نوشتن کنتب خاطراتش پرداخت
مارکز  را همچون پاز باید،  تجسمی از غول های پیش کلمبیایی  قاره ای دانست که حاصل پانصد سال خشونت استعماری اروپاییان را،  در زیباترین ادبیات و با عنوان شگفت انگیز «واقع گرایی جادویی» به جهان عرضه کرد. مارکز، نویسنده ای قاره ای بود و با مواضعی که تا به آخر  رادیکال و  سرسختانه، همچون اکثریت قریب به اتفاق همتایانش به جز یوسا، ضد استعمار و ضد آمریکایی باقی ماندند: وجدانی  بیدار برای قاره ای رنج کشیده نخست از استعمار اروپا  سپس از سلطه بی رحم آمریکای شمالی. و در عین حال غولی که قرنها و هزاران سال تاریخ تمدن باستانی این قاره را  در ترکیب با  غم و اندوه  ساکنان فقر زده ای که باید جور  فاتحان و زمین داران بزرگ  مستبدان بی پایان  این پهنه را می کشیدند، در اندیشه و قلم خود حمل می کرد.
انسان شناسی و فرهنگ در روزهای آینده ای پرونده ای دائمی را به این نویسنده بی نظیر جهانی اختصاص خواهد داد اما امروز  تنها با یادی از مارکز جاودان، بخش هایی از  نوشته های الکترونیکی را که پس از مرگ وی در رسانه های فارسی منتشر شدند، می خوانیم.

مارکز در ویکیپدیا

تابناک

ساعتی پیش، گابریل گارسیا مارکز، نویسنده شهیر ادبیات آمریکای لاتین و برنده جایزه نوبل ادبیات به علت بیماری درگذشت. وی که بیشتر کتاب‌هایش به زبان فارسی نیز ترجمه شده و در میان ایرانیان طرفداران فراوانی دارد، از مدتی پیش به دلیل بیماری در بیمارستان بستری بود
به گزارش «تابناک»، دقایقی پیش، خبرگزاری‌های گوناگون جهان، خبر فوت گابریل گارسیا مارکز را مخابره کردند. مارکز ۸۷ ساله در شهر مکزیکو سیتی درگذشته است.
بنا بر این گزارش، از مدتی پیش، وی به علت وضع جسمانی وخیمش در بیمارستان بستری بود.
گابریل گارسیا مارکز در ششم مارس ۱۹۲۷ در دهکده آرکاتاکا در منطقه سانتامارا در کلمبیا به دنیا آمد و در طول زندگی اش به عنوان یک رمان نویس، روزنامه نگار، ناشر و فعال سیاسی شناخته می‌شد و در میان مردم کشورهای آمریکای لاتین با نام «گابو» یا «گابیتو» مشهور بود و پس از درگیری با رئیس دولت کلمبیا و تحت تعقیب قرار گرفتنش در مکزیک زندگی می‌کرد.
در سال ۱۹۴۱ مارکز نخستین نوشته‌هایش را در روزنامه‌ای به نام Juventude ـ که مخصوص شاگردان دبیرستانی بود ـ منتشر کرد و در سال ۱۹۴۷ به تحصیل رشتهٔ حقوق در دانشگاه بوگوتا پرداخت و همزمان با روزنامه آزادیخواه ال‌اسپکتادور به همکاری پرداخت. در همین روزنامه بود که گزارش داستانی «سرگذشت یک غریق» را پاورقی چاپ کرد.
وی در سال ۱۹۵۴ به عنوان خبرنگار ال‌اسپکتادور به رم و در سال ۱۹۵۵ پس از بسته شدن روزنامه‌اش به پاریس رفت و در سفری کوتاه به کلمبیا در سال ۱۹۵۸ با نامزدش مرسدس بارکاپاردو ازدواج کرد. در سال‌های بین ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۱ به چند کشور بلوک شرق و اروپایی سفر کرد و در سال ۱۹۶۱ برای زندگی به مکزیک رفت.
مارکز در سال ۱۹۶۵ شروع به نوشتن رمان «صد سال تنهایی» کرد و آن را در سال ۱۹۶۷ به پایان رساند. صد سال تنهایی در بوینس آیرس منتشر شد و به موفقیتی بزرگ و چشمگیر رسید و به باور بیشتر منتقدان شاهکار او به شمار می‌رود. او در سال ۱۹۸۲ برای این رمان، برندهٔ جایزه نوبل ادبیات شد.
همچنین در سال ۱۹۷۰ کتاب سرگذشت یک غریق را در بارسلون چاپ کرد و در‌‌‌ همان سال، به وی پیشنهاد سفارت کلمبیا در اسپانیا داده شد که وی این پیشنهاد را رد کرد و یک سفر طولانی دو ساله را در کشورهای کارائیب آغاز کرد. مارکز در این مدت کتاب «داستان باورنکردنی و غم‌انگیز ارندیرای ساده‌دل و مادربزرگ سنگدلش» را نوشت که جایزه «رومولوگایه گوس» بهترین رمان را به دست آورد. وی سپس دوباره به اسپانیا برگشت تا روی دیکتاتوری فرانکو از نزدیک مطالعه کند که حاصل این تجربه، رمان پاییز پدرسالار بود.
مارکز اوایل دهه ۸۰ به کلمبیا برگشت، ولی با تهدید ارتش کلمبیا دوباره به همراه همسر و دو فرزندش برای زندگی به مکزیک رفت. او در سال ۱۹۹۹ رسماً مرد سال آمریکای لاتین شناخته شد و در سال ۲۰۰۰ مردم کلمبیا با فرستادن طومارهایی، خواستار پذیرش ریاست جمهوری کلمبیا توسط مارکز شدند که وی نپذیرفت.
وی یکی از نویسندگان پیشگام سبک ادبی رئالیسم جادویی بود؛ هرچند نمی‌توان همه آثارش را در این سبک طبقه‌بندی کرد.
در سال ۱۹۹۹، مارکز به سرطان غدد لنفاوی مبتلا شد؛ اما پس از انجام مراحل درمانی در لس آنجلس، توانست بهبود پیدا کند. پس از آن بود که وی تمام وقت خود را صرف نوشتن کتاب خاطراتش کرد که در سال ۲۰۰۲ با نام «زنده‌ام تا روایت کنم» منتشر شد.
و سرانجام در سال ۲۰۱۲ اعلام شد که مارکز به آلزایمر مبتلا شده و توان داستان نویسی را از دست داده است. وی پس از یک دوره بستری شدن در بیمارستان، ساعتی پیش در مکزیکو سیتی درگذشت.

یکر «گابریل گارسیا مارکز» نویسنده فقید کلمبیایی برنده نوبل ادبیات روز پنجشنبه (۲۸ فررودین) در میان انبوه جمعیت هواداران و اصحاب رسانه تشییع شد.

به گزارش "تابناک" به نقل از ایسنا، ‌خبرگزاری‌های مختلف جهان تصاویری را از مراسم وداع با پیکر «گابو» منتشر کرده‌اند.

این مراسم با حضور صدها خواننده آثار مارکز که گل‌هایی زردرنگ به دست داشتند، صورت گرفت. گل زرد در آثار این برنده‌ نوبل ادبیات نماد عشق ممنوعه به حساب می‌آید.

به گزارش رویترز، مارکز که عنوان بزرگ‌ترین نویسنده‌ ادبیات اسپانیولی‌زبان را یدک می‌کشید، در آخرین سالروز تولدش با کتی که یک گل زردرنگ در جیبش قرار داده شده بود، از خانه بیرون آمد و از هوادارن و گزارشگرانی که به دیدارش آمده بودند، ‌تشکر کرد.

همشهری آنلاین

مارکز درگذشت

کتاب  > نویسندگان و مولفان- همشهری آنلاین:
گابریل گارسیا مارکز معروف به گابو درگذشت. رسانه‌های کلمبیایی از مرگ گابریل گارسیا مارکز نویسنده معروف و برنده جایزه نوبل ادبیات خبر دادند. مارکز از نویسندگان پیشگام سبک ادبی رئالیسم جادویی بود.

•زندگینامه مارکز را در همشهری آنلاین بخوانید
مارکز، یکی از نویسندگانی بود که ایرانی‌ها با آثارش از طریق ترجمه آشنا شده‌ بودند. گابریل گارسیا مارکز در سال‌1999 مرد سال آمریکای لاتین شناخته شد و یک سال بعد مردم کلمبیا با ارسال طومارهایی، خواستار آن شدند که مرد رئالیسم جادویی ادبیات، ریاست‌جمهوری کلمبیا را بپذیرد و او این درخواست را رد کرد.

به گزارش خبرگزاری فرانسه رئیس جمهور کلمبیا اعلام کرد گابریل گارسیا مارکز نویسنده معروف این کشور روز پنجشنبه در سن 87 سالگی در شهر مکزیکو سیتی درگذشت.

خوان مانوئل سانتوس در توئیتر نوشت: یکصد سال تنهایی و غم ،برای مرگ بزرگ‌ترین کلمبیایی در تمام تاریخ ، خواهیم داشت.

گارسیا مارکز خالق آثاری همچون یکصد سال تنهایی ، روز 31 مارس به علت ابتلا به بیماری ذات الریه به مدت یک هفته در بیمارستان بستری شده بود ولی هنوز علت دقیق مرگ او اعلام نشده است.

وی که سه دهه آخر عمر خود را در مکزیکوسیتی سپری کرده بود در خانه خود در این شهر ، دوران نقاهت را می‌گذراند.
 ،‌وی که برنده نوبل ادبیات بود آخرین رمان خود را در سال 2004 منتشر کرد.

عصر ایران

مارکز درگذشت
" او در رمان ها و داستان های کوتاهش ما را به آن مکان غریبی می برد که اسطوره و واقعیت به هم می رسند."

مارکز برنده نوبل ادبیات در سن 87 سالگی درگذشت.

به گزارش عصر ایران به نقل از رویترز، "گابریل گارسیا مارکز" داستان نویس کلمبیایی و برنده جایزه نوبل ادبیات روز پنجشنبه در پایتخت مکزیک درگذشت.

یک منبع نزدیک به خانواده مارکز گفت: او در خانه اش در شهر مکزیکو سیتی درگذشت. وی هفته گذشته از بیمارستان به خانه منتقل شد.

رئیس جمهور کلمبیا (خوان مانوئل سانتوس) نیز خبر درگذشت مارکز را تایید کرده است.

مارکز که در میان دوستان و طرفدارانش به نام "گابو" مشهور شده بود معروفترین داستان نویس آمریکای جنوبی است و تاکنون دهها میلیون نسخه از کتابهایش به فروش رفته است.

"صد سال تنهایی" مهمترین اثر این نویسنده بود. او فعالیت خود را در ابتدا به عنوان یک خبرنگار آغاز کرد.

گابو پس از نوشتن رمان صدسال تنهایی در سال 1967 به شهرت جهانی دست یافت. 30 میلیون نسخه از این رمان در سراسر جهان به فروش رفته است. این داستان باعث پیشرفت سطح ادبیات در آمریکای جنوبی شد.

آکادمی سلطنتی سوئد به هنگام اعطای جایزه صلح نوبل به مارکز در سال 1982 اعلام کرده بود: " او در رمان ها و داستان های کوتاهش ما را به آن مکان غریبی می برد که اسطوره و واقعیت به هم می رسند."

از دیگر آثار مارکز می توان به رمان های "ساعت شوم"، "صد سال تنهایی"، "پاییز پدرسالار"، "عشق سال‌های وبا"، "ژنرال در هزارتوی خود" و "خاطرات روسپیان غمگین من" اشاره کرد .

"طوفان برگ"، "کسی به سرهنگ نامه نمی‌نویسد"،  "تشییع جنازه مادربزرگ"، " داستان باورنکردنی و غم‌انگیزارندیرا و مادربزرگ سنگدل‌اش" ، "گزارش یک مرگ"، "زائران غریب" و "از عشق و شیاطین دیگر" نیز از آثار داستان کوتاه مارکز هستند.

آفتاب نیوز

«مارکز» درگذشت
«گابریل گارسیا مارکز» نویسنده برجسته کلمبیایی شامگاه پنج‌شنبه (28 فروردین) در سن 87 سالگی درگذشت.

آفتاب: به گزارش ایسنا، گابریل گارسیا مارکز نویسنده برنده نوبل ادبیات و خالق رمان ماندگار «صد سال تنهایی» در خانه خود در مکزیک بدرور حیات گفت و به شایعاتی که طی ماه‌های گذشته در مورد سلامتی‌اش وجود داشت، پایان داد.

«کریستوبل پرا» ویراستار او در انتشارات «رندم هاوس» خبر درگذشت این غول ادبیات جهان را تایید کرد. گابو که چندی پیش به سبب عفونت ریه در یکی از بیمارستان‌های شهر مکزیکوسیتی بستری شده بود، سرانجام 10 روز پیش از بیمارستان مرخص شد اما خانواده او در بیانیه‌ای کوتاه اعلام کردند وضعیت سلامتی‌اش بسیار حساس است.

در سال 1999 بود که خبر رسید نویسنده «پاییز پدرسالار» به سرطان غدد لنفاوی مبتلاست. سال گذشته نیز برادرش خبر داد «گابو» با بیماری آلزایمر دست و پنجه نرم می‌کند و دچار اختلال مشاعر شده است. انتشار این خبر جنجال‌های بسیاری را در رسانه‌های بین‌المللی به پا کرد.

به گزارش نیویورک تایمز،‌ مارکز ۸۷ ساله از حدود سه دهه قبل در مکزیکوسیتی زندگی می‌کرد و در سال‌های اخیر به ندرت در انظار عمومی ظاهر شد.

مهم‌ترین اثر مارکز که در سال ۱۹۸۲ برنده جایزه نوبل ادبیات شد به نام «صدسال تنهایی» در سال ۱۹۶۷ منتشر شد. بیش از ۵۰ میلیون نسخه از این کتاب به فروش رفته و به ۲۵ زبان ترجمه شده است. از دیگر آثار او می‌توان به «عشق سال‌های وبا»، «خاطره دلبرکان غمگین من»، «پاییز پدرسالار» و «کسی به سرهنگ نامه نمی‌نویسد» اشاره کرد.

مهر نیوز

گابریل گارسیا مارکز درگذشت

گابریل گارسیا مارکز در سن 87 سالگی درگذشت.

به گزارش خبرنگار مهر به نقل از آسوشیتد پرس، گابریل گارسیا مارکز نویسنده نامدار جهان و آمریکای لاتین در سن 87 سالگی و در منزل شخصی خود در مکزیکوسیتی درگذشت.

این خبر در حالی از سوی خانواده وی اعلام شده است که وی از ماه ها قبل به دلیل بیماری سرطان تحت مداوا قرار گرفته بود.

گابریل خوزه گارسیا مارکِز متولد ۶ مارس ۱۹۲۷ در دهکدهٔ آرکاتاکا در منطقهٔ سانتامارا در کلمبیا  بود و در طول سال های فعالیتش به عنوان یک  رمان‌نویس، روزنامه‌نگار، ناشر و فعال سیاسی کلمبیایی شناخته می شد

او بین مردم کشورهای آمریکای لاتین با نام «گابو» مشهور بود.

وی خالق آثار مشهوری چون «صد سال تنهایی»، «پاییز پدر سالار»، «ساعت شوم»، «عشق سال های وبا» و «خاطره دلبرکان غمگین من» به شمار می رفت و در سال 1982 به دلیل نگارش رمان صد سال تنهایی توانست جایزه نوبل ادبیات را کسب کند.
وی همچنین خالق سبک ادبی رئالیسم جادویی در رمان نویسی جهان نیز به شمار می رفت.
مارکز از مدتها قبل و پس از درگیری با رییس دولت کلمبیا و تحت تعقیب قرار گرفتنش در مکزیک زندگی می‌کرد.

خبرگزاری جمهوری اسلامی
گابریل گارسیا مارکز نویسنده صد سال تنهایی درگذشت
تهران - ایرنا - ˈگابریل گارسیا مارکزˈ، نویسنده برجسته امریکای لاتین، برنده جایزه نوبل ادبی روز پنجشنبه در سن 87 سالگی در مکزیکوسیتی پایتخت مکزیک درگذشت.
به گزارش ایرنا، مارکز سال ها با بیماری دست پنجه نرم می کرد و به گفته پزشکان در این اواخر دچار بیماری الزایمر ( فراموشی) شده بود.
گابریل خوزه گارسیا مارکِز ۶ مارس ۱۹۲۷ در دهکدهٔ آرکاتاکا درمنطقهٔ سانتامارا در کلمبیا متولد شد و بین مردم کشورهای آمریکای لاتین با نام گابو یا گابیتو (برای تحبیب) مشهور بود و پس از درگیری با رییس دولت کلمبیا و تحت تعقیب قرار گرفتنش در مکزیک زندگی می کرد.
او در سال ۱۹۴۱ اولین نوشته هایش را در روزنامه ای به نام Juventude که مخصوص شاگردان دبیرستانی بود منتشر کرد و در سال ۱۹۴۷ به تحصیل رشتهٔ حقوق در دانشگاه بوگوتا پرداخت. در همین روزنامه بود که گزارش داستانی سرگذشت یک غریق را بصورت پاورقی چاپ شد.
در سال ۱۹۵۴ به عنوان خبرنگار ال اسپکتادور به رم و در سال ۱۹۵۵ پس از بسته شدن روزنامه اش به پاریس رفت. در سال های بین ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۱ به چند کشور بلوک شرق و اروپایی سفر کرد و در سال ۱۹۶۱ برای زندگی به مکزیک رفت و بیش از 40 سال در این کشور زندگی کرد.
در سال ۱۹۶۵ شروع به نوشتن رمان صد سال تنهایی کرد و آن را در سال ۱۹۶۷ به پایان رساند.
صد سال تنهایی در بوینس آیرس منتشر شد و به موفقیتی بزرگ و چشمگیر رسید و به عقیدهٔ اکثر منتقدان شاهکار او به شمار می رود. او در سال ۱۹۸۲ برای این رمان، برندهٔ جایزه نوبل ادبیات شده است.
او در سال ۱۹۹۹ رسماً مرد سال آمریکای لاتین شناخته شد و در سال ۲۰۰۰ مردم کلمبیا با ارسال طومارهایی خواستار پذیرش ریاست جمهوری کلمبیا بودند که وی نپذیرفت.
مارکز یکی از نویسندگان پیشگام سبک ادبی رئالیسم جادویی بود، اگرچه تمام آثارش را نمی توان در این سبک طبقه بندی کرد.

نامه نیوز

پیام تسلیت جمعی از سیاستمداران و نویسندگان جهان برای درگذشت مارکز/ اوباما: مارکز یکی از محبوبترین نویسندگان من در جوانی بود
با اعلام خبر درگذشت «گابریل گارسیا مارکز»، نویسنده‌ مطرح کلمبیایی و برنده‌ نوبل ادبیات، سیل پیام‌های تسلیت از جانب چهره‌های عرصه‌ فرهنگ و هنر و سیاست در رسانه‌های بین‌المللی منتشر شده ات.
 
به گزارش نامه نیوز، نویسندگان صاحب‌نامی چون «ماریو بارگاس یوسا» رمان‌نویس پرویی برنده‌ نوبل ادبیات و «ایزابل آلنده» نویسنده‌ معروف اهل شیلی و رؤسای‌جمهور کشورهای آمریکا، برزیل و کلمبیا از جمله شخصیت‌های جهانی هستند که اظهار تاسف خود را از شنیدن خبر درگذشت نویسنده‌ی «صد سال تنهایی» ابراز کرده‌اند.
یوسا که آثار مطرحی چون «سور بز» و «گفت‌وگو در کاتدرال» را در کارنامه‌ کاری‌اش دارد، در این‌باره گفت: نویسنده‌ بزرگی که کارهایش، دانش و اعتبار گسترده‌ای برای ادبیات زبان ما به ارمغان آورد‌، از دست رفته است. رمان‌های او پس از او هم زنده خواهند ماند و به جذب خوانندگان از سرتاسر جهان ادامه خواهند داد.
«ایزابل آلنده» نویسنده‌ شیلیایی کتاب‌هایی چون «داستان‌های اوالونا»، «اینس روح من» و «خانه ارواح» نیز در پیام تسلیت خود آورده است: آثار ادبی کمی از گذر بی‌رحمانه‌ زمان جان سالم به‌در می‌برند و یاد نویسندگان معدودی جاودانه می‌شود‌، اما جایگاه گارسیا مارکز در مقبره‌ استادان کلاسیک است. من به منظور جلوگیری از گریستن برای او، به مطالعه‌ مداوم آثارش می‌پردازم.
«پائولو کوئلیو» نویسنده مطرح برزیلی هم در مطلبی که بدین منظور منتشر کرده،‌ نوشته است: مارکز دیوار بین واقعیت و خیال را شکست و راهی را برای نسلی از نویسندگان آمریکای جنوبی باز کرد.
«باراک اوباما» رییس‌جمهور ایالات متحده آمریکا هم درباره‌ مرگ «گابو» گفت: جهان یکی از بزرگترین نویسندگان رویاگرایش را از دست داد‌، او یکی از محبوبترین نویسندگان من در جوانی بود. او که میان میلیون هوادارش به نام محبت‌آمیز «گابو» شناخته می‌شد‌، با خلق شاهکارش «صد سال تنهایی» به شهرت بین‌المللی رسید. اولین‌بار افتخار داشتم او را در مکزیک ملاقات کنم؛ جایی که نسخه امضاشده‌ کتابش را به من هدیه کرد و من تا امروز آن را عزیز و گرامی داشته‌ام ... من همدردی‌ام را به خانواده و دوستان او تقدیم می‌کنم و امیدوارم آن‌ها با این واقعیت که کارهای گابو برای نسل‌های آینده ماندگار خواهد بود، ‌تسلی پذیرند.
به گزارش ایسنا، «بیل کلینتون» رییس‌جمهور پیشین آمریکا نیز از دیگر سیاستمدارانی است که برای درگذشت مارکز پیام ارسال کرده است: من از شنیدن خبر فوت گابریل گارسیا مارکز ناراحت شدم. از بیش از 40 سال پیش که «صد سال تنهایی» را خواندم همچنان مسحور تخیل بی‌همتا، شفافیت ذهن و صداقت احساسی او هستم. او رنج و شادی مشترک ما انسان‌ها را، هم در فضای واقعی و هم جادویی، مسخر کرده است. مفتخرم که بیش از 20 سال با او سابقه‌ دوستی داشتم و قلب بزرگ و ذهن درخشانش را می‌شناختم.
به گزارش فرانس پرس‌، «خوان مانوئل سانتوس» رییس‌جمهور کلمبیا نیز در سوگ از دست دادن مارکز نوشت: صد سال تنهایی و اندوه برای مرگ بزرگترین کلمبیایی تاریخ ... به مرسدس همسر گابو و خانواده‌اش تسلیت می‌گویم. غول‌ها هرگز نمی‌میرند.
روسای‌جمهور مکزیک،‌ برزیل و ونزوئلا هم از دیگر فعالان عرصه‌ سیاست بودند که برای فقدان گابریل گارسیا مارکز پیام تسلیت منتشر کردند.
«خوانس» خواننده‌ کلمبیایی و «شکیرا» ستاره پاپ هم‌وطن مارکز هم به نمایندگی از اهل دنیای هنر برای درگذشت این نویسنده برجسته پیام تسلیت ارسال کرده‌اند.
 

بهار نیوز
پایان زندگی اسطوره‌ای خالق «صد سال تنهایی»
واکنش‌های جهانی به خبر درگذشت مارکز
 
گروه فرهنگی: با درگذشت گابریل گارسیا مارکز خالق «صد سال تنهایی» موجی از پیام های تجلیل و تاسف در سراسر جهان به راه افتاده است و چهره‌های مختلف فرهنگی و هنری و حتی سیاسی از درگذشت این نویسنده تاثیرگذار در ادبیات قرن بیستم ابراز تاسف کرده‌اند. سانتوز رییس جمهور کلمبیا، اوباما رییس جمهور آمریکا، بیل کلینتون و ماریو بارگاس یوسا نویسنده شهیر پرویی از جمله این افراد هستند
به گزارش مهر، ای.بی.سی نیوز در سوگ او نوشت: مارکز نویسنده کلمبیایی برنده جایزه ادبی نوبل، سرخوشانه داستان را با قدرگرایی، فانتزی، ستم و قهرمانی و همه مفاهیم دیگری که از کودکی در دهکده‌ کاراییب در کلمبیا با آن رشد کرده بود، درهم آمیخت. او به عنوان یکی از تاثیرگذارترین نویسندگان نسل خودش، جذابیت ادبیات لاتین را وارد زندگی میلیون ها نفر مردم از سراسر جهان کرد و بیش از هر نویسنده دیگری «رئالیسم جادویی» را به جهان معرفی کرد. او با نوشته هایش عناصر خیال را وارد زندگی عادی و روزانه مردم کرد.
زندگی اسطوره‌ای خود مارکز دیروز پنج شنبه در 87 سالگی به نقطه پایان رسید و او در خانه اش در جنوب شهر مکزیکو سیتی بدرود حیات گفت. در حالی که میلیون ها هموطن او و نیز دوستداران وی در سراسر جهان خیلی خودمانی او را «گابو» خطاب می کردند، او محبوب ترین نویسنده ادبیات اسپانیایی زبان پس از سروانتس از قرن هفدهم تاکنون شناخته می شود و شهرت ادبیات او در میان اسپانیایی زبان‌ها در حد مارک تواین و چارلز دیکنز برای انگلیسی زبان هاست.
در تجلیل از مارکز رییس جمهور کلمبیا خوان مانوئل سانتوز در توییتر خود نوشت: هزار سال تنهایی و غم برای مرگ بزرگترین نویسنده کلمبیایی در همه تاریخ! چنین غولی هرگز نمی میرد. اولین جمله «صد سال تنهایی» به یکی از مشهورترین جمله‌های افتتاحیه در تاریخ ادبیات بدل شده است: «با سپری شدن سالیانی دراز، زمانی که سرهنگ آئورلیانو بوئندیا در برابر فوجی از سربازان جوخه آتش قرار گرفته بود تا حکم اعدام را درباره‌اش اجرا کنند، بعدازظهر آن روزی را به یاد آورد که همراه پدرش به کشف یخ رفته بود...»
مارکز در کنار نورمن میلر و تام وولف به عنوان یکی از اولین نویسندگانی شناخته می شود که به ادبیات غیرداستانی نیز توجه کرد که بعدها به عنوان روزنامه نگاری نوین مطرح شد. او یکی از باسابقه ترین روزنامه‌نگاران آمریکای لاتین نیز بود و با آثار غیرداستانی روایی چون «داستان ملوانی رسته از امواج» و «گزارش یک مرگ» در این ژانر نیز تاثیرگذار شد.
او در داستان‌های کوتاهش نیز بارها به موضوع های متفاوتی پرداخت و در کتاب «گزارش یک آدم ربایی» تصویرگر دادوستد کوکایین توسط پابلو اسکوبار در کشورش کلمبیا شد. در سال 1994 مارکز بنیاد ایبروآمریکایی روزنامه‌نگاری جدید را ایجاد کرد تا به جایگاهی برای تمرین و رقابت به منظور گسترش استانداردهای روزنامه نگاری روایی و تحقیقی در آمریکای لاتین بدل شود. باراک اوباما درباره وی گفت: جهان یکی از بزرگترین نویسندگان رویابین خود را از دست داد. او یکی از محبوب‌ترین نویسندگان من در دوران جوانی‌ام بود.
جرالد مارتین نویسنده زندگینامه رسمی مارکز با همکاری خود وی به آسوشیتدپرس در این باره گفت: «صد سال تنهایی» اولین رمانی بود که مردم آمریکای لاتین خودشان را با آن شناختند، رمانی که آنها را معرفی می‌کرد، اشتیاقشان، توانایی هایشان و معنویتشان را گرامی میداشت و گرایش قلبی شان به شکست را ارج می‌نهاد. آکادمی سلطنتی اسپانیا چهلمین سال انتشار این کتاب را با انتشار نسخه ویژه‌ای از آن گرامی داشت و این کار را پیش از این تنها برای گرامیداشت یک کتاب دیگر انجام داده بود: «دون کیشوت»
مانند بسیاری از نویسندگان آمریکای لاتین، مارکز جهان واژه‌ها را گسترش داد. او به قهرمان آمریکای لاتین بدل شد و مانند قهرمان انقلابی کوبا فیدل کاسترو به انتقاد از مداخلات واشنگتن از ویتنام تا شیلی پرداخت. چهره خوش برخورد او، با سبیل سفید و خاکستری‌اش و ابروهای پرپشت، فورا او را قابل تشخیص می ساخت. او که سال‌ها به دلیل موضع گیری‌های سیاسی‌اش اجازه دریافت ویزای آمریکا را نداشت، با این حال توسط روسای جمهور و شاهان متعددی تحسین می‌شد و با آنها دوست بود. بیل کلینتون و فرانسوا میتران روسای جمهور اسبق آمریکا و فرانسه از جمله دوستان وی بودند.
کلینتون دیروز با انتشار این خبر گفت: از زمانی که «صد سال تنهایی» را خواندم – بیش از 40 سال پیش- همیشه حیرت زده استعداد ویژه او در خیالپردازی، افکار روشن و صداقت احساسی او بودم. رییس جمهور پیشین آمریکا افزود: افتخار می کنم که از دوستان وی بودم و قلب بزرگ و ذهن درخشانش را به مدت بیش از 20 سال می‌شناختنم.
ماریو بارگاس یوسا نویسنده مشهور پرویی و برنده جایزه ادبی نوبل که زمانی از دوستان نزدیک مارکز بود و بعد سال ها با یکدیگر ترک رابطه کرده بودند و دو سه سال پیش دوباره باب دوستی را گشودند، دیروز با شنیدن خیر درگذشت گابو گفت: مردی بزرگ مرده است. کسی که آثارش به ادبیات زبان ما غنای وسیعی بخشید و به آن اعتباری جهانی داد. یوسا در حالی که صدایش می لرزید و صورتش را پشت عینک سیاه بزرگی پنهان کرده بود و لبه کلاه بیسبال را پایین آورده بود افزود: او با رمان هایش باقی خواهد ماند و همچنان خوانندگانش در سراسر جهان را منتفع می سازد.
بانی فیلم
غول‌ها هرگز نمی‌میرند!

تسلیت اوباما و نویسنده‌ها برای مرگ مارکز
بانی فیلم آنلاین: با اعلام خبر درگذشت «گابریل گارسیا مارکز»، نویسنده‌ مطرح کلمبیایی و برنده‌ نوبل ادبیات، سیل پیام‌های تسلیت از جانب چهره‌های عرصه‌ فرهنگ و هنر و سیاست در رسانه‌های بین‌المللی منتشر شده است.
به گزارش ایسنا، نویسندگان صاحب‌نامی چون «ماریو بارگاس یوسا» رمان‌نویس پرویی برنده‌ نوبل ادبیات و «ایزابل آلنده» نویسنده‌ معروف اهل شیلی و رؤسای‌جمهور کشورهای آمریکا، برزیل و کلمبیا از جمله شخصیت‌های جهانی هستند که اظهار تاسف خود را از شنیدن خبر درگذشت نویسنده‌ی «صد سال تنهایی» ابراز کرده‌اند.
یوسا که آثار مطرحی چون «سور بز» و «گفت‌وگو در کاتدرال» را در کارنامه‌ کاری‌اش دارد، در این‌باره گفت: نویسنده‌ بزرگی که کارهایش، دانش و اعتبار گسترده‌ای برای ادبیات زبان ما به ارمغان آورد‌، از دست رفته است. رمان‌های او پس از او هم زنده خواهند ماند و به جذب خوانندگان از سرتاسر جهان ادامه خواهند داد.
«ایزابل آلنده» نویسنده‌ شیلیایی کتاب‌هایی چون «داستان‌های اوالونا»، «اینس روح من» و «خانه ارواح» نیز در پیام تسلیت خود آورده است: آثار ادبی کمی از گذر بی‌رحمانه‌ زمان جان سالم به‌در می‌برند و یاد نویسندگان معدودی جاودانه می‌شود‌، اما جایگاه گارسیا مارکز در مقبره‌ استادان کلاسیک است. من به منظور جلوگیری از گریستن برای او، به مطالعه‌ مداوم آثارش می‌پردازم.
«پائولو کوئلیو» نویسنده مطرح برزیلی هم در مطلبی که بدین منظور منتشر کرده،‌ نوشته است: مارکز دیوار بین واقعیت و خیال را شکست و راهی را برای نسلی از نویسندگان آمریکای جنوبی باز کرد.
«باراک اوباما» رییس‌جمهور ایالات متحده آمریکا هم درباره‌ مرگ «گابو» گفت: جهان یکی از بزرگترین نویسندگان رویاگرایش را از دست داد‌، او یکی از محبوبترین نویسندگان من در جوانی بود. او که میان میلیون هوادارش به نام محبت‌آمیز «گابو» شناخته می‌شد‌، با خلق شاهکارش «صد سال تنهایی» به شهرت بین‌المللی رسید. اولین‌بار افتخار داشتم او را در مکزیک ملاقات کنم؛ جایی که نسخه امضاشده‌ کتابش را به من هدیه کرد و من تا امروز آن را عزیز و گرامی داشته‌ام ... من همدردی‌ام را به خانواده و دوستان او تقدیم می‌کنم و امیدوارم آن‌ها با این واقعیت که کارهای گابو برای نسل‌های آینده ماندگار خواهد بود، ‌تسلی پذیرند.
«بیل کلینتون» رییس‌جمهور پیشین آمریکا نیز از دیگر سیاستمدارانی است که برای درگذشت مارکز پیام ارسال کرده است: من از شنیدن خبر فوت گابریل گارسیا مارکز ناراحت شدم. از بیش از 40 سال پیش که «صد سال تنهایی» را خواندم همچنان مسحور تخیل بی‌همتا، شفافیت ذهن و صداقت احساسی او هستم. او رنج و شادی مشترک ما انسان‌ها را، هم در فضای واقعی و هم جادویی، مسخر کرده است. مفتخرم که بیش از 20 سال با او سابقه‌ دوستی داشتم و قلب بزرگ و ذهن درخشانش را می‌شناختم.
به گزارش فرانس پرس‌، «خوان مانوئل سانتوس» رییس‌جمهور کلمبیا نیز در سوگ از دست دادن مارکز نوشت: صد سال تنهایی و اندوه برای مرگ بزرگترین کلمبیایی تاریخ ... به مرسدس همسر گابو و خانواده‌اش تسلیت می‌گویم. غول‌ها هرگز نمی‌میرند.
روسای‌جمهور مکزیک،‌ برزیل و ونزوئلا هم از دیگر فعالان عرصه‌ سیاست بودند که برای فقدان گابریل گارسیا مارکز پیام تسلیت منتشر کردند.
«خوانس» خواننده‌ کلمبیایی و «شکیرا» ستاره پاپ هم‌وطن مارکز هم به نمایندگی از اهل دنیای هنر برای درگذشت این نویسنده برجسته پیام تسلیت ارسال کرده‌اند.

 
نگاهی به زندگی مارکز؛ خداحافظی با مرد «صد سال تنهایی»
شخصیت‌های بزرگی در دنیای ادبیات بوده‌اند که به شهرت و محبوبیت زیادی رسیده‌اند؛ اما کم‌تر پیش آمده نویسنده‌ای پس از کنار گذاشتن قلم تا این حد مورد توجه کتاب‌دوستان و منتقدان قرار گیرد. «گابریل گارسیا مارکز» از معدود نویسندگانی بود که چه در زمان آفرینش شاهکارهایش و چه پس از کناره‌گیری از نوشتن، در محوریت اخبار ادبی قرار داشت.
این‌بار اما به بهانه‌ای تلخ، به بهانه‌ی از دست رفتن گابو برای همیشه، نگاهی می‌اندازیم به رویدادهای مهم و بحث‌برانگیز در زندگی این غول ادبیات آمریکای لاتین که خبر درگذشتش به اندازه‌ی‌ شاهکارهایش جهان رسانه‌ها را به لرزه درآورده است.
مارکز کلمبیایی متولد مارس 1927 بود که در رشته‌ی حقوق به تحصیل پرداخت. پیش از روی آوردن به داستان‌نویسی، در عرصه‌ی روزنامه‌نگاری فعالیت داشت. او به عنوان خبرنگار و دبیر با روزنامه‌های محلی «ال هرالدو» و «ال یونیورسال» همکاری داشت تا این‌که اولین رمانش را در سال 1950 به چاپ رساند. پس از عضویت در انجمن نویسندگان و روزنامه‌نگاران «بارن کوییلا» به عنوان خبرنگار فرامرزی در کشورهای ایتالیا، فرانسه، هند، اسپانیا و آمریکا مشغول به کار شد.
مارکز به نوشتن و چاپ داستان‌هایش می‌پرداخت تا این‌که در سال 1967 اثر ماندگار «صد سال تنهایی» را به نگارش درآورد و رؤیای 18سالگی‌اش به حقیقت پیوست. او با نوشتن رمانی الهام‌گرفته از خانه‌ی پدربزرگش، شاهکاری ادبی را به کتاب‌دوستان هدیه کرد که شهرتی بین‌المللی را نیز برای خالقش به ارمغان آورد. مارکز موفق شد جایزه‌ «Romulo Gallegos» را در سال 1972 به دست آورد و بسیار مورد توجه منتقدان ادبی قرار گیرد.
نویسنده‌ای که پس از خواندن رمان «مسخ» کافکا تصمیم گرفت به عرصه‌ی ادبیات پا بگذارد، در سبک نگارشی خود از نویسندگان بزرگی چون تولستوی، داستایوفسکی، بالزاک، جیمز جویس، ویرجینیا وولف و دیکنز الهام گرفت. مارکز کار نگارش «پاییز پدرسالار» را از سال 1968 آغاز کرد و در سال 1971 آن را به پایان برد. «عشق سال‌های وبا» از دیگر آثار معروف این نویسنده‌ی برنده‌ی نوبل ادبیات است که در سال 1985 روانه‌ی بازار کتاب شد. از دیگر آثار نام‌آشنای مارکز می‌توان به «در ساعت شیطان»، «شرح یک مرگ پیش‌گویی‌شده»، «عشق و دیگر شیاطین» و مجموعه داستان‌های کوتاهی چون «کسی به سرهنگ نامه نمی‌نویسد»، «توفان برگ» و «کشوری برای کودکان» اشاره کرد.
گابریل گارسیا مارکز در سال 1982 شایسته‌ی دریافت جایزه‌ی نوبل ادبیات شناخته شد. رمان‌ها، داستان‌های کوتاه و فضای واقع‌گرایانه و در عین حال تخیلی آثارش در مراسم اعطای جایزه‌ی نوبل مورد تقدیر قرار گرفت. سخنرانی این استاد بزرگ سبک رئالیسم جادویی در زمان دریافت جایزه‌ی نوبل، «تنهایی آمریکای لاتین» نام گرفت.
در سال 1999 پزشکان تشخیص دادند مارکز به سرطان غدد لنفاوی مبتلا شده و همین بیماری موجب شد تا نگارش خاطراتش را آغاز کند. روزنامه‌ی «ریپابلیکا» در سال 2000 به دروغ، خبر مرگ گابو را منتشر کرد؛ اما این آخرین‌باری نبود که این اتفاق روی داد.
کتاب «Vivir Para» که انتظار می‌رفت اولین جلد از سه‌گانه‌ی شرح‌ حال این نویسنده‌ی کلمبیایی باشد، در سال 2002 به چاپ رسید و پرفروش‌ترین کتاب در کشورهای اسپانیولی‌زبان لقب گرفت.
«زنده‌ام تا روایت کنم» نسخه‌ی انگلیسی‌زبان این اثر است که در نوامبر 2003 به چاپ رسید و به فروش بالایی دست پیدا کرد.
در روزهای میانی اردیبهشت‌ماه سال گذشته بود که باز خبر درگذشت گابریل گارسیا مارکز منتشر شد. این‌بار اما صفحه‌ی توییتر منتسب به «اومبرتو اکو» نویسنده‌ی سرشناس ایتالیایی مسؤول انتشار این خبر کذب بود. این در حالی بود که پس از گذشت چند ساعت، مشخص شد گابو تعطیلاتش را در کنار خانواده‌اش در لس‌آنجلس سپری می‌کند. بررسی‌های بیش‌تر نشان داد نویسنده‌ی‌ «نام گل سرخ» مالک این صفحه نبوده و این شایعه تنها یک شوخی ناخوشایند بوده است.
شروع شایعه‌های جنجالی درباره‌ی سلامت مارکز از آن‌جا کلید خورد که «پلینی مندوزا آپولیوس» دوست نزدیک این نویسنده در مصاحبه‌ای با یک روزنامه‌ی شیلیایی اعلام کرد، پس از پنج سال موفق به مکالمه با مارکز شده؛ چراکه او قادر به تشخیص صدای دوستانش از پشت تلفن نیست. نگرانی‌ها در این‌باره وقتی شدت گرفت که دوستداران ادبیات دریافتند مادر و برادر مارکز نیز از بیماری آلزایمر و متعاقب آن اختلال مشاعر رنج می‌برده‌اند. مندوزا در این‌باره گفت: آخرین باری که با هم بودیم، او مدام از من می‌پرسید کجا ساکن هستی؟ شغلت چیست؟ اما پس از صرف ناهار درباره‌ی مسائلی خیلی قدیمی مربوط به 30 یا 40 سال پیش صحبت می‌کرد و همه‌چیز را به‌خوبی به یاد می‌آورد. در این مصاحبه همچنین گفته شد که مارکز از ترس نشناختن طرف مقابل، از پاسخ‌گویی به تلفن خودداری می‌کند.
«خایمه گارسیا مارکز» در سخنرانی‌ای که برای دانشجویان دانشگاه شهر «کارتاژینا» ایراد کرد، گفت که برادرش به اختلال مشاعر مبتلا شده و دائما از او سؤال‌های تکراری و ابتدایی می‌پرسد. او در توضیح بیماری برادر 85ساله‌اش از واژه‌ی «Dementia» (در فرهنگ لغت: جنون، زوال عقل، از دست دادن مشاعر) استفاده کرد و گفت: گاهی برای او گریه می‌کنم؛ چون احساس می‌کنم دارم او را از دست می‌دهم. او همچنین گفت که خالق «صد سال تنهایی» دیگر قلم به دست نمی‌گیرد و پس از چاپ آخرین کتابش در سال 2004 دیگر اثری را به نگارش درنیاورده است.
البته ابراز نگرانی در این زمینه متصل شد به سرنوشت مشابهی که مادر و برادر ماکز در از دست دادن مشاعرشان داشته‌اند.
دنیای ادبیات هنوز در شوک خبر ابتلای اسطوره‌ رئالیسم جادویی به بیماری زوال عقل بود که رییس بنیاد ادبی «گابریل گارسیا مارکز» این خبر را تکذیب کرد. «خایمه آبلو» رییس بنیاد روزنامه‌نگاری مارکز ادعاهای برادر این نویسنده را رد کرد و از مردم خواست به پیام‌های همدردی‌شان پایان دهند. او در پیامی در شبکه‌ی اجتماعی توییتر نوشت: من درباره‌ی وضعیت سلامتی و زندگی خصوصی گابو هیچ نظری ندارم؛ اما اذعان دارم که هیچ تشخیص پزشکی درباره‌ی ابتلای او به بیماری زوال عقل داده نشده است. گابو مشاعرش را از دست نداده، او فقط یک فرد مسن است که کمی حافظه‌اش را از دست داده است.
در ایران هم انعکاس خبر بیماری گابریل گارسیا مارکز واکنش‌های زیادی را در پی داشت؛ از بحث بر سر ترجمه‌ی عنوان بیماری او تا عصیانیت بعضی‌ها از برادر مارکز که آرزو می‌کردند کاش این نویسنده توانایی آن‌را داشت تا جلو اظهارنظرهای برادرش را بگیرد. البته این اظهارنظرها در حالی اصل خبر را با ادعای اشتباه در ترجمه‌ی برخی واژگان زیر سؤال می‌برد که صاحبان همین اظهارات نام برادر مارکز را با تلفظ غلط در متن‌های‌شان یاد می‌کردند و به‌نظر می‌رسد بیش‌تر به‌ بستر احساسی و عاطفی علاقه به این نویسنده‌ی‌ اسطوره‌یی مربوط است؛ وگرنه اسطوره‌ها هم مانند تمام انسان‌های دیگر بیمار می‌شوند، حالت طبیعی خود را از دست می‌دهند و درنهایت هم می‌میرند، پس این‌که یک نویسنده‌ی بزرگ در سن 85 سالگی به بیماری دچار شود به ارزش‌های هنری او ربطی نداشته و امری کاملا شدنی است.
اواسط فروردین‌ماه امسال بود که خبر رسید گابو به علت ابتلا به عفونت ریه و مجاری ادراری در یکی از بیمارستان‌های مکزیکوسیتی بستری شده است. او پس از 9 روز سرانجام از بیمارستان مرخص شد اما پزشکان معتقد بودند به سبب سن بالا هنوز از لحاط بدنی ضعیف است.
چند روز پیش هم خانواده‌ مارکز انتشار بیانیه‌ای اعلام کردند او شرایطی حساس را پشت سر می‌گذارد و خطر بروز مشکلات بیش‌تر در آینده وجود دارد. در این بیانیه‌ی کوتاه هیچ اشاره‌ای به ابتلای گابو به سرطان نشد و خانواده‌ی خالق «عشق سال‌های وبا» از رسانه‌ها خواستند تا به فضای خصوصی‌شان احترام بگذارند.
اما شامگاه پنج‌شنبه (28 فروردین) با تایید خبر درگذشت گارسیا کارکز از سوی «کریستوبل پرا» ویراستار او در انتشارات «رندم هاوس» بر شایعات و حواشی زندگی 87 ساله‌ی گابو نقطه‌ی پایان گذاشته شد و جهان ادبیات یکی از نابغه‌هایش را از دست داد

برگرفته از وب سایت انسان شناسی و فرهنگ