نوشته: رحمن زارع- وکیل دادگستری
امروز سه شنبه (91/12/15)برای کاری شخصی به کانون وکلا مراجعه نمودم پس از انجام کار،پیش خود گفتم سری به دفترهیئت مدیره بزنم وبا عزیزان سلام وعلیکی بکنم موقعی رسیدم که استراحت میان وقت جلسه تمام شده، وجلسه هیئت مدیره شروع شده بود خواستم برگردم یکی از اعضاءبا تصور اینکه کاری دارم دعوت به نشستن نمود.چون جلسه علنی بود منهم رفتم وبرروی یکی از صندلیهائی که برای حضور وکلاءدر نظر گرفته شده بود نشستم.اعضاءمحترم بر روی موضوع جلسه درحال بیان نقطه نظرات خود بودند که فکرم پرواز کرد به اوایل سال91.
همکاران مستحضر هستند که در اواخر سال 90 انتخابات هیئت مدیره را داشتیم.پس از انتخاب اعضاء اصلی وعلی البدل ،دراوایل سال 91 انتخاب رئیس هیئت مدیره جنجال برانگیز شد ودوجناح اعضاء اصلی 6 _6هرکدام خواستار ریاست نامزدهای خود برای ریاست هیئت مدیره بودند.واین امرتصور میکنم جلسات هفتگی 3 تا 4 ماه اول سال را بخود اختصاص داد.وهیچیک از جناحها از موضع خود کوتاه نمی آمدندودر این راستا بازار رایزنی دیگر همکاران حساس به موضوع هم گرم بود.بالاخره با کناره گیری یکی از نامزدها از رقابت واعلام اینکه نامزدی من به خواسته همکاران منتخب بوده وخود اصراری براین امر ندارم.ریاست کانون انتخاب شد.ودوجناح دست از رقابت برداشته وبه رتق وفتق امور کانون پرداختند.
وحالیه که من ناظر جلسه بودم واعضاءدوجناح اولیه را میشناختم تنها چیزی که ندیدم رقابت جناحی بود. چیزی که دیدم تنهایک موضوع برای تبادل نظربود ونهایت تصمیم گیری برای آن موضوع ،فی الواقع اصلا جناحی ندیدم!پیش خود فکرکردم چه بسا در انتخابات آینده آن عضویا اعضائی که مربوط به یک جناح بوده است به جناح مقابل بپیوندد.ویا اصولا جناحی وجود نداشته باشد.واین تغییرموضع تنها درسایه مجالست در طول یک سال بوده است.به اصل مجالست که فکرکردم دیدم هرگاه موانستی وجود داشته باشد اصولا رقابت انتخاباتی معنا پیدا نمیکند و.این موانست موجود براثر مجالست بوجود آمده بود.
بنظرمن هراختلاف سلیقه ای که موجب رقابت میشود در فضای موانست رنگ میبازد.وهرمانوسی میل مانوس دیگر را بر نظر خود ارجح میشمارد.
خاطرم هست یکی از پیشکسوتان که متاسفانه امروزه درمیان ما نیست همیشه به من سفارش میکرد که سعی کنید "کسی را به ریاست کانون انتخاب کنید که درها به روی او باز باشد"
تا آنجا که اطلاع دارم اعضای منتخب(اعضای محترم هیئت مدیره) همیشه منافع کانون را بر منافع شخصی ارجح دانسته و باتوجه به افتخاری بودن خدمات اعضاء منتخب اصولا منافع شخصی ای وجود ندارد.
هرگاه به توصیه ی آن پیشکسوت فکر میکنم میبینم با توجه به بی مهری هائی که این چند دهه نسبت به وکلاء وکانون شده است ما حق نداریم که سلایق شخصی را درانتخابات چه انتخاب اعضاء محترم هیئت مدیره توسط عموم وکلاءوچه انتخابات داخلی توسط منتخبین دخالت دهیم بلکه منافع کانون وعموم وکلاء ارجحیت دارد برنظرات شخصی ما.وعقل سلیم حکم میکند با توجه به شرایط موجود فردی به عضویت هیئت مدیره ویا ریاست کانون انتخاب شود که بیشترین موقعیت را برای بیان نقطه نظرات وخواسته ی عموم وکلا داشته باشد.یکی از آرزوهایم اینست که این تفاهم وموانستی که درسایه خرد واندیشه درطی مجالست همکاران ما شکل میگیرد بصورت انتخاب وکیل بعنوان ریاست جمهوری آینده (هرزمان)مملکت تبلور پیدا نماید
با تشکر فراوان از جناب رحمان زارع - سپهر عدالت