صالح نقره کار-کارآموز وکالت
اتحاد و استقلال جامعه مدنی وکلا ، نقش آنها را در صیانت از حقوق بشر و شهروندی پر رنگ تر می سازد.هر قدر این نهاد مقتدر تر و مستحکم تر باشد،توانمدی آن در مواجهه با عوامل ناقض حقوق بشر که عمدتا از جنس قدرت و غلبه اند فزونی می یابد.
اگر دقت کنیم معادل اصطلاح انگلیسی وکیل و دادستان،هر دو
"attorneyاست .به چه جهت؟بدین خاطر که وظیفه ای مشترک و رسالتی همگن بر عهده دارند. هر دو نماینده مردمند و به نیابت از ایشان پاسدار آزادی و برابری وتضمین گر حقوق بشر و شهروندی عموم تلقی می شوند.یکی در جایگاه قدرت و کاگزار دولت است و یکی از جنس جامعه مدنی و مستقل از مناسبات قدرت.
چنانچه نماینده مجلس هم "وکیل مردم "خطاب می شود و به این دلالت باید عزم خود را در پاسبانی از حقوق موکلین خود جزم کند.قدر مشترک همه این مناصب،وکالت و نیابت از مردم برای تامین خیر همگانی شهروندان است.
جامعه وکلا هر چند دیرپاترین مصداق جامعه مدنی به مفهوم نوین آن در کشور هستند اما فروکاستن آن در حد یک تشکل صنفی که دغدغه هایی از جنس انحصار و استقلال و ...دارد ظلم به عدالت در وهله نخست و خدشه به شرافت حرفه ای وکیل در وهله بعد است.
وکیل چشم بینا و نبض حیات بخش مردم در عرصه عمومی است که به وکالت از فرد یا جمع ،حریم حاکمیت قانون را پاس می دارد و برای آرمان مقدس آزادی و حقوق بشر،دانش و مهارت و شجاعت خود را بذل می نماید.وکلا ، رقبای یکدیگر در سوداگری اقتصادی نیستند بلکه شعبه ای از جامعه مدنی هستند که در نقش حلقه واسط فیمابین قدرت و مردم،از حقوق و آزادی های عمومی و خصوصی در مصاف اراده های برتر صیانت می کنند.هر قدر استقلال و اتحاد آنها بیشتر و قدرت و نفوذ و وجاهت و مهارت آنها فزونتر باشد توانمندی بیشتری در احقاق و استیفای حقوق شهروندی دارند و هر قدر متفرق تر و شکننده تر باشند،در مصاف نادادگری،آسیب پذیر تر و شناورترند.ملک الشعرای بهار می گوید:
تیر چو یک بود شکستن توان لیک چو شد پنج نبیند هوان
پنج برادر چو زهم بگسلید راست مفاد مثل اولید
جمله به تنهایی خسته شوید در کف بد خواه شکسته شوید
لیک چو هر پنج به حکم وبه داد گرد هم آیید و کنید اتحاد
دشمن اگر چند فزون باشدا در کف هر پنج زبون باشدا
چاره ما نیست به جز اتحاد این ره رشد است فنعم الرشاد
( دیوان ملک الشعرای بهار ، ص75۴)
آنجا که پای دفاع جانانه از مظلومی در برابر قدرت کبریایی حکومت و لویاتان قدرت در می افتد مگر وکیل بی پشتوانه جامعه وکلا و فاقد اعتبار حرفه ای و شرافت شغلی تاب هماوردی و تدافع دارد؟انسجام وکلا تشخص و اعتماد به نفس وکیل را در استیفای حق و مواجهه با مظالم بالا می برد و جرات و جسارت او را قوام و التیام می بخشد.هر چند انسان آزاده حتی اگر هیچ پشتوانه قدری نداشته باشد در منظر و مرآی پروردگار تن به جور نمی دهد و پای عدالت و حقیقت تا مرز جان می ایستد اما وجود نهاد و تشکلی چون کانون وکلا می تواند اراده های حق مدار و دلسوز را گردهم آورده و به عنوان یک اهرم موثر در پایبندی قدرت به حقوق بشر،ایفای نقش کند.هر چند جامعه وکلای ما از این فرصت کم بهره برده و در بزنگاهها عموما کنش مندانه ورود نداشته است اما تقویت همبستگی وکلا و ارتباط تنگاتنگ با یکدیگر و دیدن مطالبات واقعی آنها و تلاش برای ارتقای تاثیر اجتماعی با هدف استقرار آزادی و عدالت و فضیلت در جامعه،می تواند راه نوین و افقی روشن را فراروی این نهاد بگشاید که در حدیث است:"الجماعه رحمه و الفرقه عذاب .بقول خاقانی : وحدت من داده ز دولت خبر ...و بقول سعدی صاحب سخن:
پشه چو پر شد بزند پیل را با همه تندی وصلابت که اوست
شیر ژیان را بدرانند پوست مورچگان را چو بود اتفاق
(گلستان ، ص87)
که بفرمایش نبی اکرم:" : أیُّها النّاسُ ، علَیکُم بالجَماعةِ ، وإیّاکُم والفُرْقةَ
ضمن تشکر از جامعه وکلای پیشرو جهت برگزاری نشستی با هیات مدیره کانون وکلا و ایجاد فرصت پاسخگویی و هم اندیشی یادآوری می نمایم که کانون وکلا آنگاه می تواند تریبون دفاع از حقوق بشر و شهروندی باشد که خود متخلق به موازین آن و ملتزم به اصولی چون شفافیت،مشارکت پذیری،پاسخگویی،اتصال با جامعه وکلا و بر امدن از مطالبات انها و... باشد.چنین اتحادی بین وکلا و سرآمدان آنها در هیات مدیره کانون برای ملت هم مبارک است. و حسن ختام کلام فردوسی،این تراز شاخص خرد پارسی که:
ز دانا تو نشنیدی آن داستان که برگوید از گفتهٔ باستان
که گر دو برادر نهد پشت پشت تن کوه را سنگ ماند بمشت
(شاهنامه، ص204)
برگرفته از وبسایت وکلای پیشرو