| نظرات |
|
در سال 79 به مناسبتي استاد به دفتر كار من امدند ساعتي مهمان بودند استادي با ان عطمت در بين صحبتهايشان از من عذر خو اهي كردند كه بي اختيار دستهايشان را كه به نشان ادب روي دو پايشان بود برداشته اند اين همه تواضع وادب در برابر من كه حتي افتخار شاگردي ايشان را نداشتم و قطره اي در برابر اقيانوس نبودم درسي بزرگ وخاطرهاي به ياد ماندني شد روحشان شاد. |
 |
|
معصومه مهرنامي
|
|
91/04/23 |
|
|
|