احمد پنجه پور- وکیل دادگستری
با لحاظ تغییر در مدیریت دولت و تصویب لایحه جامع وکالت در کمیته فرعی دولت نهم، روزهایی سرنوشت ساز در انتظار کانون وکلای دادگستری است. انتظار از مدیران کانون وکلای دادگستری در این شرایط این است که بیشتر با رسانه ها تعامل نمایند. یکی از ایراداتی که به طور جدی و به طور خاص بر هیئت مدیره به عنوان نمایندگان اصلی کانون وکلا وارد است این است که آنها باید وقت بیشتری را صرف اطلاع رسانی کرده و با رسانه ها وخبرگزاری ها مصاحبه نمایند و دغدغه های جامعه وکالت را به سمع و نظر مخاطبین عام و خاص برسانند.
وقتی روزنامه های صبح ایران را به خصوص روزنامه هایی که آگاهانه از کانون وکلا به نحوی حمایت می کنند و حاضرند تریبون رسانه ای خود را در اختیار وکلا قرار دهند تورق می کنیم نقش اندک وکلا را به طور محسوسی در خواهیم یافت. فعالیت اجتماعی، یکی از وظایف حیاتی و اجتناب ناپذیر برای این نهاد قدیمی و مستقل ایرانی است.
باید نخبگان جامعه و روشنفکران مطلع گردند که در میان جامعه وکالت، (جدای از آن تعداد اندک بی فایده و بی ثمر و حتی خسارت آور که راه دلالی را ارجح بر وکالت قرار داده اند) افراد بی شماری قرار دارند که فعالیت مدنی می کنند؛ به دنبال خواست های اصلی و مشروع جامعه هستند و برای رسیدن به این خواسته ها در چهارچوب قانون تلاش می کنند؛ می نویسند، سخنرانی می کنند و تلاش مجدانه می نمایند.
"دیده شدن" خود بخش مهمی از کار اجتماعی است. مگر نه اینکه وکلا به طور کاملا مستقیم با جامعه در تماس هستند. دادگستری محل آمد و شد زیان دیدگان فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی افراد جامعه است. بسیاری از این افراد که گریبان گیر چنین مصائبی شده اند به سوی وکلا می آیند و به دنبال احقاق حق و راه نجاتی از وضعیت وخیم پیش آمده برای خود هستند. جامعه وکالت می تواند بخشی از این مشکلات را با لسان حقوقی و قانونی که از آن آگاه است و به واقع ابزار کار اوست بیان نماید.
ژان پل سارتر نویسنده و فیلسوف فرانسوی، نه تنها می نوشت که برای حمایت از یک زندانی دربند آلمانی بار سفر می بست و به آلمان می رفت. قصد ندارم که بیان کنم همه در همین حد و مرز رفتار کنیم ولی انتظار حداقلی، تعامل بیشتر و سازنده و هماهنگ با رسانه های نوشتاری و دیداری است. شاید به غیر از یکی دو نفر از بزرگان جامعه وکالت که مرتباً و به طور همیشگی در رسانه ها اظهارنظر می کنند و حتی سرمقاله نویس روزنامه ها هستند از باقی خبری نیست. باید بر این امر صحه گذاشت که هم اکنون بسیاری از روزنامه ها و رسانه ها و خبرگزاری ها حاضرند تریبون خود را در اختیار کانون های وکلا بدهند. حالا که چنین فرصت ارزنده ای در اختیار جامعه وکالت است، استفاده نکردن از این موقعیت، فرصت سوزی است.
فی الواقع با استفاده از رسانه هم می توان از مشکلات اجتماعی مردم و موکلین خود سخن به میان آورد و هم از مصائب پیش روی صنف وکالت. سخنرانی و مقاله نوشتن در میان همکاران تنها این مزیت را دارد که با هم اظهار همدردی کنیم ولی تا وقتی که جامعه کاملاً مطلع نباشد که استقلال نهاد وکالت چه تأثیر عمیق و شگرفی بر خود جامعه در درجه اول دارد، باید با دیده تردید به حمایت جامعه از این نهاد نگریست. اولین رویکرد در تعاملات اجتماعی، اظهار نظر کردن است. صدایی که بلند نمی شود، شنیده هم نمی شود.
وبسایت وکلای پیشرو