نوشته : رحمن زارع - وکیل دادگستری
بنا به دعوت قبلی گروه پشتیبان قانون در مورخه ۹۲/۵/ ۱ با حضورجمعی از وکلا و قضات و نمایندگان محترم مجلس ضیافت افطار و شام در کانون وکلا برگزار گردید در فرصت کوتاهی تا اذان مغرب جناب آقای دکتر علیرضا آوائی ریاست محترم دادگستری استان تهرا ن به پشت تریبون رفت و مطالبی در باب اخلاق وعرفان و ضمنا تجلیل و تکریم از وکلا ایراد فرمودند قبل از سخنرانی بنا به مناسبات حسنه فی مابین جامعه وکالت و ایشان که از قبل وجود داشت با تقدیم لوح تقدیر و حلقه گل و اهدای کتاب از جناب آوائی قدردانی بعمل آمد.این سومین باری بود که در پای سخنرانی ایشان می نشستم وهربار مطالب امید بخش ایشان برای من سوال برانگیز می شد.که چرا باتمام حسن نیتی که ایشان دارند درعمل جایگاه وکلا آن جایگاه شایسته ای که باید باشد نیست.نمی توان کتمان کرد که در هر صنفی اگر افرادی از آن صنف خطائی بکنند متاسفانه بپای آن صنف نوشته می شود و محدودیت ها و احیانا نگرش های منفی نسبت به کل اعضای آن صنف رقم می خورد.امروزه بعد از قریب بیست سال وکالت وقتی میلی به انجام فعالیت های وکالتی درخود نمی بینم.نتیجه می گیرم این بی میلی حاصل همان محدودیت ها ونگرش های منفی است که غیر منصفانه بر صنف من روا می شود.
باسخنرانی ایشان یاد شعر مولانا که سابق براین قبل از ربنای معروف خوانده می شد افتادم چند نوشی چرب و شیرین از طعام...پیش خود گفتم چند گوئی چرب وشیرین از کلام ؟
بیائیم مقداری واقع گرایانه با قضیه برخورد کنیم .دوست همکاری درفعالیت های اطلاع رسانی از طریق وبلاگ خود می گفت وقتی علت فیلتر شدن وبلاگ را پیگیری کردم نهایت منجر به دادگاهی شدن من شد و یکی از اتهاماتم این بود که نشر اکاذیب کرده ای! پرسیدم چه نشر اکاذیبی گفتند در وبلاگت نوشته ای فشار روی وکلا زیاد است ! به این دوست گفتم خب استشهادیه ای پر کن و من هم امضا می کنم و تائید می کنم.و اتهامت از نشر اکاذیب خارج می شود!
من هنوز نتوانسته ام این معضل را لا اقل برای خود حل کنم که چرا کلام ها این قدر شیرین است ولی پای عمل که می رسد تلخی گزنده ای انسان را می آزارد ؟آیا صرفا حسن نیت داشتن درامور کفایت می کند؟ یا اینکه آن حسن نیت را باید درعمل اجرا کرد؟
وقتی گفته می شود وکلای فرهیخته آیا این وکیل فرهیخته در جایگاه فرهیخته ی خود هست؟ آیا واقعا و منصفانه وکیل و قاضی در دستگاه محترم قضائی از شان مساوی برخوردار هستند؟ آیا کالبد شکافی شده است که وکیلی که خطا می کند از کجا وارد جامعه وکالت شده است؟ آیا عمل خلاف یک وکیل را تعمیم دادن به تمام وکلا که به اعتقاد من اکثریتشان انسان های پاک و خدمتگزار و دلسوزی هستند منصفانه است؟ ایشان در پایان سخنرانی خود فرمودند که با بخشنامه نمی توان احترام برای افراد ایجاد کرد باید خود افراد با عمل صحیح خود برای خود احترام ایجاد کنند .سوال من اینست آیا دیدگاه حاکم به جامعه وکالت صرفا ناظر بر اعمال وکلاست یا موضوع چیز دیگری است؟
وکیل یعنی کسی که خواستار آنست قانون درجامعه حاکم باشد. چه کسی بهتر از قاضی و وکیل آشنائی با قانون دارد؟ وقتی شخصی به عنوان طرف دعوی با حضور وکیل از منافع فرصت طلبانه خود محروم می شود یک دشمن بالفعل برای وکیل ساخته نمی شود ؟.دراینجا چه کسی یا دستگاهی باید از وکیل دفاع کند؟ وقتی در یک پرونده سیاسی که هراز چند گاهی ممکن است فضای سیاسی حاکم بر جامعه چرخش بکند وکیل فارغ از جو حاکم دفاع می کند آیا وکیل باید مورد سوال واقع شود که چرا ازاین شخص دفاع کرده ای؟
من همیشه معتقد بوده ام اگر وکلا در جایگاه شایسته خود قرار بگیرند و مورد حمایت واقع شوند بسیاری از تخلفات فردی یا جناحی از جامعه رخت برخواهد بست .فراموش نکنیم وکیل از یک هوش بالنسبه بالاتری از دیگر افراد جامعه برخورد ار است و با آشنائی که با قانون دارد بهتر معضلات جامعه را می بیند و فراموش نکنیم در رژیم سابق ظلم واجحافی غیر منصفانه بر بعضی از صنوف جامعه ازجمله روحانیت رفت در حالیکه حضور بعضی از صنوف درجامعه حتمی است. آیا بهتر این نیست که این صنوف (وکلا )را درجایگاه واقعی آنها قرار داد و انتظار در حد شرح وظایفشان از آنها داشت؟
وبلاگ وکلای ملت
http://vokalayemellat4.blogfa.com