دكتر علي نجفي توانا-وکیل دادگستری
در حال حاضر با روي كار آمدن دولت جديد كدام نهادها در كاهش جرايم عليه كودكان موثر واقع مي شوند و اينكه چطور مي شود از كودكان حمايت كنيم؟ آيا به قانون بيشتري احتياج داريم؟ حمايت از آحاد ملت به ويژه قشر آسيب پذير، كهنسالان، كودكان، زنان و به ويژه بزه ديدگان بالقوه از وظايف ذاتي و بسيار مهم حاكميت تلقي مي شود. در واقع بزه ديدگان بالقوه مانند كودكان از يك حقوق مشخصي برخوردارند كه اين حقوق بايد از طريق روش هاي قانوني در ابعاد فرهنگي، اقتصادي، تربيتي، اجتماعي و سياسي تامين شود. كودكان در تمام دنيا و حتي در ادوار گذشته تا حال به دليل ناتواني در مراقبت از خود مورد حمايت قرار داشته اند و توصيه هاي ديني، فلسفي و اخلاقي و سياسي و در قرون حاضر تاييد اسناد بين المللي با هدف حمايت از آنان انجام شده است. در كشور ما طبيعتا از يك طرف الحاق به اسناد بين المللي مانند كنوانسيون حقوق كودكان و از طرف ديگر به دليل مباني عقيدتي و فلسفه اخلاق ايراني و حمايت از اقشار آسيب پذير به ويژه كودكان از اهم تكاليف دولت تلقي مي شود. به همين جهت قريب به يك قرن است كه با توجه به دلايل و شرايط مختلف و در قوانين مدني و جزايي از اطفال حمايت مي شود. در واقع در قانون جزا رها كردن كودكان به حال خود و آزار و اذيت كردن جسمي و جنسي آنها جرم تلقي شده است و در قانون مدني هم براي والدين و سرپرستان تعيين تكليف پيش بيني شده است. در اين ميان طبق ماده 1373 قانون مدني اگر والدين بدسرپرستي كنند يا كودكان سرپرست نداشته باشند يا اينكه از لحاظ تغذيه، تربيت و آموزش و پرورش نقايصي در كار والدين وجود داشته باشند، امكان طرد صلاحيت والدين از كودكان وجود دارد كما اينكه از سال 1383به بعد تحت فشار سرنوشت اطفال قانون مبارزه با كودك آزاري تصويب شد و براساس آن هركسي كه معاونت در كودك آزاري داشته باشد به مجازات خواهد رسيد. گذشته از اين مسائل براي حمايت از كودكان بي سرپرست، نهادها و سازمان هايي مانند سازمان بهزيستي، مراكز اصلاح و تربيت كودكان و حتي مراكز خصوصي پيش بيني شده است و در اين راستا بايد نسبت به حمايت و مراقبت از اين اطفال اقدام شود. البته براي حمايت از كودكان قوانين مشخص و سازمان هاي معيني را مقرر داشته اند.
آنچه كه در روزهاي گذشته حوادثي تلخ در شهرهايي چون نهاوند و بوشهر براي كودكان رخ داده است را مي توان بخشي از حوادثي دانست كه در كشور اتفاق مي افتد. بر اين اساس اگر تحقيق علمي در زمينه خشونت در كودكان داشته باشيم متوجه مي شويم كه 80 درصد از كودكان مورد حمايت هاي متعادل و متعارف قرار نمي گيرند و از لحاظ تغذيه، آموزش و پرورش و روابط عاطفي دچار كمبود هاي شديدي هستند. خانواده هايي به دليل فقر مالي امكان تامين نيازهاي فرزندان شان را ندارند و در مقابل اكثر خانواده هاي ايراني براي شرايط روز آگاهي و دانش براي تربيت فرزندان شان را ندارند. معمولافرزندان اين خانواده ها بعد از سن بلوغ با نوعي گسست فرهنگي و تربيتي روبه رو مي شوند. در نتيجه كودكان و نوجوانان ايراني از لحاظ تربيتي، آموزشي و عاطفي از جمله محروم ترين كودكان در دنيا شناخته شده اند. درباره وضعيت جسمي و جنسي والديني كه دست به چنين اعمالي مي زنند مشخص است كه حالت طبيعي ندارند. آنها يا معتادند يا به علت مشكلات روحي و رواني نمي توانند مديريت خوبي براي فرزندان شان داشته باشند و در نهايت موجب بروز چنين جناياتي مي شوند. من اميدوارم از كودكان به عنوان گردانندگان كوچك جامعه حمايت بيشتر به عمل آيد تا ديگر شاهد چنين قضايايي نباشيم.
روزنامه اعتماد، شماره 2751 به تاريخ 23/5/92، صفحه 14 (حوادث)